Van Pradelle naar Remoulins

 Zondag 3 oktober  2021

 

Vanmorgen werden we wakker van de kerkklokken en van het gekletter van de regen. 

 

De weersvoorspelling was correct: wind 💨 en regen 🌧. 

 

Het plan vandaag was om door Het Nationaal Park van de Cevennen te rijden. Als we naar buiten kijken zien we de bergtoppen in de mist. Het is zinloos om dit vandaag te doen. 

De Cevennen is een streek en bergketen in het Centraal Massief in het zuiden van Frankrijk. 

 

 

Deze avond willen we eindigen aan de ‘Pont du Gard’. 

De Pont du Gard is een Romeins aquaduct dat later is uitgebreid tot brug. Het bouwwerk ligt iets ten zuiden van het plaatsje Vers-Pont-du-Gard niet ver van Nîmes en Uzès, en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. 

 

Nîmes is de plaats waar we morgenavond afspraak hebben met onze vrienden om te gaan wandelen en fietsen in de Camargue. 

 

In plaats van door de Cevennen te rijden zochten we een andere route. 

 

We reden naar het centrum van Langogne om te tanken en AdBlue te kopen. Hierna reden we via de D108 naar de N102. Het bleef maar regenen. Jammer maar helaas konden we niet genieten van de mooie vergezichten op de Col de la Chavade.

Deze col is een bergpas in het zuidoosten van het Centraal Massief in het Franse departement Ardèche. De pasweg draagt het nummer 102 en heeft een hoogte van 1266 meter. Langs deze weg bereikten we de Rhônevallei. 

Op 13 kilometer vóór Aubenas stopten we één uurtje om te lunchen. Het was een mooie locatie met bankjes. Noodgedwongen moesten we binnen eten. Buiten woedde een heus onweder; met regen, felle wind, donder en bliksem ⚡. 

 

Net voorbij Aubenas reden we over een bruggetje, daaronder kabbelde de Ardèche. De Ardèche is een rivier die ontspringt in het gelijknamige departement op een hoogte van ongeveer 1400 meter in het “Forêt de Mazan”. Ze mondt uit bij Pont-Saint-Esprit, op een hoogte van 50 meter in de Rhône. 

 

We bleven de N102 volgen tot in Le Teil. 

Hieronder twee foto’s genomen in Le Teil. 

Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot een aangename 24 graden. het was gestopt met regenen, maar wel nog zeer winderig. 

 

Na een dag met regen, onweer en wind kwamen we aan bij het einddoel van vandaag: Le Pont du Gard. 

Aangezien Eddy, mijn partner en tevens ook fotograaf, foto’s wou nemen van de Le Pont du Gard als het donker was, reden we met de motorhome rechtstreeks naar deze site. 

Aangezien er bijna geen voertuigen meer aanwezig waren op de grote parking, konden we heel dichtbij de ingang parkeren.

De warmte overviel ons. Maar ik had de buienradar bekeken en deed toch mijn regenjas aan. Eddy wou in T-shirt vertrekken. Ik stond reeds buiten te wachten toen de eerste regendruppels vielen. Ik raadde Eddy aan om ook zijn regenjas mee te nemen. 

 

Halverwege de wandeling naar de brug schuilden we voor de regen onder een afdak. Volgens het infobord moesten we ongeveer nog een halve kilometer stappen om de brug te bereiken. 

Regen of geen regen, we stapten verder. 

De verlichting van de brug stond nog niet aan. We veronderstelden dat de brug zou verlicht worden als de zon was ondergegaan. Dat was helaas nog niet het geval. 

We wachtten tot ongeveer kwart na zeven, onder een overhangende rots, tevens ingang tot een grot. 

 

Ondertussen was het onweer helemaal losgebarsten. Donder en bliksem van jewelste. Om kwart na zeven gingen de schijnwerpers die de brug verlichtten aan. Door de hevige regenval bleven we nog wat schuilen. Ik probeerde om toch een foto te nemen met mijn iPhone. 

Eddy wou nog wat wachten tot de buien zouden verminderen. Na een hevige harde donderslag ging de verlichting uit. Gedaan met fotograferen 🥲. 

We stapten terug naar de motorhome en telkens waar we even konden schuilen bleven we staan om op adem te komen. 

Ik zag een man staan aan de overkant van de overdekte gaanderij. Eddy ging een praatje maken. Die man stond daar in zijn 

T-shirt en vond het veel te gevaarlijk om naar de parking te gaan. 

Het water stond minstens 5 cm hoog op de weg naar de parking. Na een poosje beslisten wij om toch verder te gaan. 

Toen we binnen in de motorhome zaten deden we vlug onze natte kledij uit. Ik vrees dat mijn schoenen enkele dagen tijd gaan nodig hebben om te drogen. 

 

Eerst dachten we om op die parking te overnachten. Ik had echter een locatie dichtbij gevonden speciaal voor motorhomes. Nadat de natte kledij te drogen hing en wij droge kledij aangetrokken hadden gingen we op pad. 

De baan leek een rivier, overal enorme waterplassen, slijk op de baan. Gelukkig moesten we slechts 3,5 kilometer rijden tot de camperplaats. 

Nadat we geïnstalleerd waren konden we dineren. 

Macaroni met kaas, ham en worteltjes. 

 

We reden vandaag 189 kilometer. 

 

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Een reactie plaatsen vind ik leuk.