HONGARIJE
ONDERWEG NAAR BALATONAKARTTYA
Donderdag 28 juli
2022
Rond 12 uur zouden
we vertrekken richting Hongarije. Echter die dag moest mijn moeder naar het
ziekenhuis voor een consultatie bij een specialist om 14 uur. Wat nu, reis
uitstellen en met haar meegaan of kan iemand anders van de familie haar
begeleiden? Ik contacteerde mijn broers en vroeg of iemand tijd had om met haar
mee te gaan. Voor alle zekerheid maakte ik een valies voor haar klaar, voor het
geval ze zou moeten blijven.
Mijn broer was
bereid om met haar mee te gaan; toen hij met haar vertrok naar het ziekenhuis
vertrokken wij met de motorhome.
Vooraleer de E40
op te rijden gingen we naar een openbare weegbrug om na te gaan of we niet
overladen waren. Oef, we wogen net iets minder dan 3,5 ton.
Rond 17 uur kreeg
ik bericht van het thuisfront dat de specialist beslist had om mijn moeder op
te nemen in het ziekenhuis ter observatie. Gezien er geen levensbedreiging was,
besloten we om verder te reizen. Sowieso, indien nodig, kunnen we op 2 dagen
terugrijden.
Na de nodige haltes om te rusten en de benen te strekken, kwamen we om 23.23 uur aan in Neunhofer Forst, een camperplaats die ik vond via de app Park4Night.
We reden 708 km.
Vrijdag 29 juli
2022
Nadat ik het
ontbijt had klaargemaakt, ging ik de buurt verkennen. Aan de overkant van de
weg zag ik een dierenpark. Het was een park vol met damherten. Vanaf het
observatieplatform had ik een goed overzicht van de behuizing. Ik besloot om Eddy
te halen om te ontbijten op een bankje rechttegenover het damhertpark.
Na het ontbijt zetten we onze tocht verder en rond 13 uur hielden we halt aan de laatste tankplaats, Passau, om te lunchen. Op deze plaats kochten we ook een autowegenvignet om door Oostenrijk te mogen rijden.
Rond half zes reden we verder richting Graz. Daar onze gps ingesteld stond om tolwegen te vermijden, reden we opeens op een route die we eigenlijk niet wilden rijden. We keerden terug zodra dit mogelijk was. Ondertussen zagen we het niet meer zitten om die dag nog op de eindbestemming te geraken.
Ik begon te zoeken
naar een geschikte camperplaats om de nacht door te brengen in Hongarije. Ik
vond een leuke plaats in Körmend dichtbij de rivier Rába. Het was rond 21.30 uur toen we daar aankwamen en reeds donker. De gps
stuurde ons via een smal weggetje met bomen waarvan de takken nogal laag hingen.
Eddy probeerde tevergeefs via een andere baan op de locatie te geraken. We namen
dan toch maar de baan die de gps aangaf. We reden heel traag om zo weinig
mogelijk schade te berokkenen aan de motorhome en aan de bomen.
We reden 682 kilometer.
Zaterdag 30 juli
2022
Toen we wakker
werden was het aan het regenen. We gingen toch op verkenning en ontdekten welke
mooie locatie het eigenlijk was. We stonden dichtbij de rivier Rába, heel
dicht bij douches en toiletten. De Hongaren komen hier baden in de rivier; er is
ook een speeltuin voor de kinderen. Niettegenstaande de regen, was er toch een
familie die aan het spelen was in zwembroek.
Rond 11.30 uur
vertrokken we richting Veszprém om daar boodschappen te doen in een Tesco winkel. Na het winkelen kregen
we honger en aten we op de parking van de winkel in een soort kiosk een ‘lángos’. Het is een
traditioneel gebakken taart uit de Hongaarse keuken, gemaakt van zacht gerezen
deeg. De gist wordt gemengd met een beetje suiker en lauwe melk, daarna worden
de bloem, het zout, het lauwe water en een beetje olie gekneed. Lángos spreek
je als volgt uit: LAHN-gauche; het is de smaak van de zomer met uitzicht op het
Balatonmeer. Als je geen Hongaar bent, zou je ten onrechte denken dat het een
kleine onvolledige pizza is.
Een half uurtje
later stopten we in Balatonkenese bij de plaatselijke bakker ‘Katica Pékseg
bakery’. We weten dat we onze Hongaars/Engelse vriend een plezier doen met
enkele lekkere gebakjes, zoals hij zelf zegt: ‘cakie bakie’.
Na onze aankoop
reden we rechtstreeks naar het zomerverblijf van onze vriend Arpad Nagy in
Balatonakarattya.
Toen we daar aankwamen
was het een hartelijke ontvangst. Wegens Covid-19 was het 3 jaar geleden dat we
hier waren. Hij stond erop om de motorhome te parkeren op zijn oprit. Echter in
Hongarije zijn ze de opritten eerder smal. Recht tegenover de oprit staat nu
een verkeersbord dat er voorheen niet stond. Dit bemoeilijkte het parkeren. Ook
enkele takken van de bomen aan de overkant van het smalle weggetje moesten
eraan geloven. De foto’s bewijzen hoe smal de oprit is. We verblijven hier
enkele dagen en de uitstappen die we van hieruit gaan doen zullen met de fiets
zijn.
Hierboven enkele foto’s
tijdens het parkeren.
Na enkele wodka’s en pintjes bier, gingen we in de vroege ochtend slapen in de motorhome. Gelukkig was het aangenaam van temperatuur om te slapen, alle vensters stonden de hele avond open om de hitte buiten te krijgen. Afspraak morgenochtend rond 9 uur voor het ontbijt.
We reden 145 km.
Zondag 31 juli
2022
Om 9 uur stipt
kwam Arpad, wij noemen hem ‘Arpi’ kijken of we klaar waren voor het
ontbijt.
Om 11 uur gingen
we op bezoek bij buurman Jenó. Onmiddellijk werd de fles pálinka bovengehaald. Een zelfgebrouwen drankje met een alcoholgehalte van zo’n 40
graden. Na twee drankjes vond ik het welletjes en we bedankten hem voor
de gastvrijheid.
Rond 13.30 uur vertrokken we met de fiets, Arpi met de scooter, naar een restaurant in de buurt Csörcsill Bisztró. Onze vriend stond erop om ons te trakteren.
Na de taart en
koffie bleven we gezellig op de patio zitten en haalden we vele herinneringen
op aan lang vervlogen tijden, onder andere van toen we mekaar in Tenerife voor
het eerst ontmoetten. Leuke en minder leuke verhalen, want ondertussen zijn
reeds enkele vrienden veel te vroeg gestorven.
De conversaties
gebeuren enkel in het Engels, met de buurman een beetje Engels
maar vooral Hongaars. Gelukkig kan Arpi alles vlot vertalen voor
ons.
Moe maar voldaan
gingen we slapen.
Maandag 1 augustus
2022
Eerst en vooral wenste ik mijn
oudste dochter een heel gelukkige verjaardag.
Vandaag besloten we om de hele
dag bij Arpi te blijven. Het was trouwens veel te warm, wel 30 graden in de schaduw, om grote
inspanningen te doen. We bleven in de schaduw en genoten van mekaars gezelschap, terwijl we koffie, aperitief, een wijntje, een biertje … dronken. Rond 16 uur
kregen we honger en Eddy mocht zijn kookkunsten bewijzen.
De rest van de dag hielden we
ons heel rustig en voor we er erg in hadden was het alweer donker. De dagen
beginnen merkbaar korter te worden.
Bedankt voor het lezen van
mijn blog.
Een reactie plaatsen vind ik
leuk.
Reacties
Een reactie posten